κειρεκόμης

κειρεκόμης, ο (Α)

αυτός που έχει κουρεμένη την κόμη, κουρεμένος.

[ΕΤΥΜΟΛ. < θ. κειρ- τού κείρω «κουρέω» + -κόμης (< κόμη), πρβλ. μελαγ-κόμης, φριξο-κόμης].